Mijn gelezen boeken van 2021
Eén van mijn doelen voor 2021 was vijfentwintig boeken lezen. Ik eindigde uiteindelijk op drieëndertig. Dat waren een deel kinderboeken die ik voorlas aan zoonlief, een deel romans en een deel non-fictie.
Bij deze een greep uit het aanbod en mijn best off:
1. Diary of a Young Naturalist (Dara McAnulty)
Het boek waar ik 2021 mee startte en dat me meteen diep raakte. Ontzettend herkenbaar soms ook (voor mij dan toch).
Ik las het in het Engels, maar het is intussen ook in het Nederlands verkrijgbaar en voor wie niet bekend is met allerlei Engelse termen voor vogels, is de Nederlandse editie misschien wel meer aan te raden.
Een dagboek van een intelligente, autistische, diepvoelende jongen met een speciale band met de natuur, een warme liefde voor zijn gezin en een diepgeworteld milieuactivisme. Best ontroerend hoe een 14-jarige jongen zo ontzettend mooi zijn belevenis met de natuur omschrijft.
Dit boek kreeg onlangs een nieuwe uitgave met illustraties. Ik las nog het origineel.
Een goed geschreven en erg laagdrempelig, beknopt en helder verslag van wat rewilding is, wat de geschiedenis en visie erachter is, welke voorbeelden in het buitenland succesvol of uitdagend bleken en wat de hindernissen zijn waar rewilding in de komende jaren mee te kampen zal krijgen.
Prachtig boek en een must read voor iedereen die met natuur bezig is. Rewilding is een gamechanger voor de klassieke kijk op natuurbeheer en -behoud. Het biedt opties voor een robuustere en kwalitatieve natuur en kan mee een antwoord bieden op de huidige biodiversiteitscrisis.
Rewilding is niet wat veel mensen ermee associëren: het gaat niet om aaneengesloten bossen, zomaar alles zijn beloop laten of de landbouwers uitdrijven. Het gaat niet om ‘meer wolven’ en ‘minder mensen’. Rewilding wil niet terugkeren naar hoe de natuur was vóór menselijke interventie. Het zoekt wel naar evenwicht in onze nieuwe maatschappij en poogt antwoorden te bieden aan zowel mens, maatschappij, cultuur als natuur en biodiversiteit.
3. Human Nature. Planeet Aarde in onze tijd (Nederlandse editie bij Fontaine Uitgevers)
Een boek met foto’s van twaalf natuur- en milieufotografen, waarvan een groot deel gekende National-Geographic-namen zijn. Een prachtige manier om de huidige milieu-uitdagingen en -problematieken in beeld te brengen, gaande van vervuiling in oceanen, over ontbossing tot de impact van mijnen en onze consumptiemaatschappij.
De foto’s worden vergezeld door interviews met de fotografen waarin ze hun visie delen over de klimaat- en biodiversiteitscrisis en vooral over hoe onze aarde geëvolueerd is de laatste decennia.
Een absolute aanrader voor op je salontafel, om er af en toe in de bladeren en te lezen en het langzaam te laten bezinken.
4. Donuteconomie (Kate Raworth)
Hier wijdde ik eerder al een blogpost aan.
5) Wilding (Isabella Tree)
Het verslag van een vrouw die samen met haar echtgenoot op het familielandgoed in Engeland de handdoek in de ring werpt, stopt met het boerenbedrijf en, in navolging van Frans Vera, gefascineerd raakt door rewilding.
Niet wetend waar ze aan beginnen (maar is dat niet net de hele pointe van rewilding?), gaan ze ervoor. Ze introduceren wilde varkens, runderen en Konik-paarden, die niet in stallen slapen of gevoederd worden, maar op eigen houtje in het vernieuwde natuurgebied leven. Ze herstellen drassige zones en maken ruimte voor waterpartijen. Ze tellen vogels en vlinders en mestkevers.
Tree omschrijft hoe het terrein heropleeft, hoe ze van de ene in de andere verrassing vallen. Ze omschrijft de weerstand van de buren en de rigiditeit van de Britse bevolking bij het idee van controle lossen. Want dat is uiteindelijk waar rewilding om draait.
Boeiend project, dat ik hoop in april te kunnen bezoeken.
Daarnaast las ik ook nog wat romans, zoals
- ‘De dag dat de walvis kwam’ (Ironmonger), een boek over een pandemie die de wereld teistert en de grenzen van sociale zorg aftast. Geschreven vóór corona overigens.
- de ganse Harry Potter reeks, met dank aan mijn broer
- het humoristische ‘De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween’ (Jonasson). Aanrader als lichte vakantieliteratuur.
- ‘Als je het licht niet kunt zien’ van Doerr, vreemd genoeg één van de weinige boeken die ik dit jaar over WOII las. Normaal zijn dat er een pak meer. Het boek heeft een fijne rode draad van liefde en fascinatie voor de wetenschappen die twee kinderen met elkaar verbindt zonder dat ze dit zelf beseffen.
- Ik twijfel of ik het opneem in de lijst van aanraders, want ik had een beetje een liefde-haat-verhouding met dit boek. Hoewel ik verschrikkelijk gedégouteerd was van ‘Het smelt’ van Lize Spit, moet ik ook toegeven dat ik vaak ontzettend genoten heb van haar taalgebruik. Ik ben er echter nog altijd niet uit of dat de inhoud voor mij goed praat… Wonderlijk knap geschreven, maar vreselijk onverteerbaar.
Reacties
Een reactie posten