Baumgartner’s sprong uit de ruimte
Dat mensen tot absurde dingen in staat zijn, wist ik al. Dat daar allerlei recordpogingen bij komen kijken, ook. Maar dat iemand tien jaar geleden van 39 kilometer hoogte een vrije val uit een helium ballon maakte, was me precies ontgaan.
Onze atmosfeer is een wonderlijk ding. Bijna tachtig procent stikstof, ongeveer twintig procent zuurstof en dan nog wat spoorgassen zoals argon, koolstofdioxide, ozon en methaan. Ze beschermt ons tegen meteorietinslagen en ultraviolette straling van de zon. Ze is eigenlijk belachelijk dun. Zowat de helft van haar totale massa bevindt zich al in een strook van 5 kilometer boven ons hoofd. Dat is zowat de afstand van bij mij thuis tot Gent-Centrum. Dat doe ik met de fiets. Eens voorbij die onderste laag van vijf kilometer, wordt de lucht steeds ijler. In de stratosfeer, het laagje boven de troposfeer waarin wij en de wolken ons bevinden, is die lucht al niet meer blauw maar wordt ze langzaam steeds zwarter. Je bevindt je precies al in de ruimte.
Foto Matteo Fusco (Unsplash)
Dat is ook wat de Oostenrijkse Felix Baumgartner, aka Fearless Felix, zag toen hij zich op 14 oktober 2012 omhoog liet meenemen door een helium ballon. Om vervolgens, op 39 kilometer hoogte, naar beneden te springen. ‘I’m going home now’, zei hij net voor hij de dieperik in ging. Zijn vrije val duurde maar liefst 4 minuten en 19 seconden. Vier minuten waarin ik als online toeschouwer, tien jaar later, wetende dat het goed afloopt, alsnog zowat vergeet te ademen van plaatsvervangende angst. Zeker op het moment dat hij supersonisch gaat, naar beneden schiet met een duizelingwekkende snelheid van maar liefst 1357 km/u, alle controle verliest; zwaar begint rond te tollen en ei zo na bewusteloos valt.
Hij brak daarmee het record van Joseph Kittinger, die hem tijdens zijn stunt begeleidde en zelf in 1960 de sprong waagde vanaf 31 kilometer hoogte. Negen jaar vóór de maanlanding en met pakken minder gesofisticeerd materiaal als waarmee Baumgartner sprong. Hij bleef iets langer in vrije val dan Baumgartner, maar hield er ook een stevig opgezwollen hand aan over omdat zijn pak scheurde in een zone waar de luchtdruk veel lager is dan hier op aarde. Gezwollen hand of niet: het filmpje dat ik bekeek, toont nog hoe hij na zijn sprong een sigaretje opstak. Andere tijden, toch.
Ik blijf liever met mijn voetjes op de grond. Al moet ik zeggen dat ik toch enige jaloezie voel voor een record in de andere richting: niet in de lucht, maar in de zee. Nadat James Cameron voor het eerst solo de Marianentrog indook (in hetzelfde jaar als Baumgartner zijn sprong deed trouwens), ging Vescovo hem na in 2019. Hij zakte tot 10.927 meter onder zeeniveau in de diepste trog ter wereld. De druk is er meer dan duizend keer zo hoog als hier in mijn bureau. Ter vergelijking: de Mount Everest meet ‘slechts’ 8.848 meter.
Foto Cristian Palmer (Unsplash)Op zijn minst een spectaculaire tocht, zeker als je beseft dat er minder bekend is van onze eigen diepzee dan van het oppervlakte van de maan. Dergelijke missies elders op de zeebodem kunnen ons ontzettend veel leren over het diepzeeleven. Hoe hachelijker de ondernemingen, des te waardevoller vaak.
Al laat ik dergelijk onderzoek toch liever over aan de waaghalzen des werelds. Hoe fascinerend ik de oceanen ook vind, die adrenaline shots zijn écht niet aan mij besteed.
P.S. Via de unief bekeek ik beeldmateriaal van de space jumps in kwestie, dat ik online niet terugvond. Gelijkaardige filmpjes vind je hier:
- de sprong van Baumgartner in 2012
- de sprong van Kittinger in 1960
O ja! Vergeet deze post niet te delen op jouw sociale media. Ik ben je eeuwig dankbaar :)
Reacties
Een reactie posten