Mijn gelezen fictie van 2022

Naar aanleiding van mijn vorige blogpost, kreeg ik de vraag of ik ook bij de gelezen fictieboeken een kort woordje uitleg wilde geven. Het hoort misschien niet meteen op een blog vol milieu- en natuurweetjes, maar klant is koning! En ik praat maar al te graag over mijn gelezen romans.

Shuggie Bain - Douglas Stuart

Ongetwijfeld mijn nummer één dit jaar, maar daarbij moet ik wel waarschuwen: ik hou van zware lectuur. Als jij het type bent dat liever vrolijkere boeken leest, begin hier dan niet aan.

Stuart putte uit zijn eigen verleden om dit boek te schrijven en dat maakt het boek misschien nog wel tragischer dan het al is. Het verhaal gaat over een jongen uit een arme wijk in het Schotland van de jaren tachtig. Zowat alles dat niet prettig is, komt in dit boek aan bod: armoede, pestgedrag, alcoholverslaving, seksueel misbruik en verwoeste dromen. Tegen die achtergrond worstelt het hoofdpersonage bovendien met zijn eigen identiteit en seksualiteit. 

Wat me nog het meest de adem benam was de hondstrouwe liefde van de zoon voor zijn moeder. Hoe verder het verhaal gaat, hoe meer je hoopt dat hij er ooit in slaagt zijn moeder los te laten en aan zijn eigen pad te timmeren, maar telkens opnieuw wordt hij meegezogen in de tristesse van haar leven.

Pijnlijk, maar adembenemend boek. Ronduit prachtig.

De acht bergen - Paolo Cognetti

Hiermee sloot ik het jaar af en ik had geen beter boek kunnen kiezen. Niet te dik, vlotte lectuur, maar vooral: prachtige beelden. Met een handjevol hoofdpersonages en de machtige Alpen als achtergrond, schetst Cognetti een woest en ruw bestaan in de bergen. Mooi, schrijnend, hartverwarmend.

Het boek is intussen verfilmd en hoewel ik liever geen verfilming zie van iets wat in mijn hoofd zo prachtig is, zal ik voor dit boek dan toch the leap of faith wagen.

Middernachtbibliotheek - Matt Haig

Met dit boek begon ik vol verwachtingen, gezien de commentaren die ik er al over gelezen had. Bij aanvang was ik echter wat teleurgesteld. Weinig diepgang, gebrek aan beeldrijke taal, ... Het verhaal werd eerst maar lauw ontvangen door mij. 

Maar hoe verder ik las, hoe meer ik meegetrokken werd en het verhaal mij uiteindelijk tot diep in de ziel raakte. Een boek dat ik, na lezen, een paar weken lang zelfs op mijn bureau liet staan als 'reminder' en levensles.

Middernachtbibliotheek gaat over een vrouw die weemoedig en ongelukkig door het leven gaat. Via een soort Middernachtbibliotheek, vol boeken met parallelle levens, krijgt ze de kans te zien hoe haar leven gelopen was mocht ze op bepaalde momenten in haar leven andere keuzes gemaakt hebben. 

Het is een boek dat je eraan herinnert dat je zelf het leven in handen hebt, dat je kapitein van je eigen schip bent. De auteur kwam onlangs met de boodschap dat hij intussen op latere leeftijd een diagnose van autisme en ADHD kreeg. Misschien is dat meteen ook de reden waarom ik me zo goed kon inleven, haha.

De overlevenden - Alex Schulman

Vreemd boek. Keigekke plot. Een twist op het einde die je niet ziet komen. 

Lees. En lees het daarna opnieuw. 

Cécile & de tocht van Kareem - Ish Ait Hamou

Mooi, maar als je eerder al Het moois dat we delen van dezelfde auteur las, moet je mogelijks je verwachtingen wat bijstellen. Ik vond het een fijn boek, maar het blies me niet van mijn sokken. Als ex-OKAN-leerkracht deed het wel mijn hart bloeden over de ontberingen die jongeren in migratiesituaties moeten lijden.

Niet van hetzelfde niveau als Het moois dat we delen dus, maar then again, het is niet echt fair van mij om het éne boek te gaan vergelijken met het andere.

Viktor - Judith Fanto

Over hoe veel Joodse families hun identiteit verloochenden (of moesten verloochenen) na en tijdens WOII. Goed boek, maar ik las al zoveel boeken over de Joodse geschiedenis dat ik er al bétere las.

Maar zeker goed.

Naar het paradijs - Hanya Yanagihara

Gelezen omdat ik compleet blown away was van haar eerdere boek Een klein leven. Dit kon er echter niet aan tippen. Als je Een klein leven nog niet las: doen! Dat was nu eens een boek dat hart en ziel doorkliefde. Het deed me kokhalzen, maakte me kotsmisselijk en heeft me letterlijk dagen doen huilen, maar verdomme, wat een boek!

Ik had dus bepaalde verwachtingen en die kon Yanagihara met dit boek niet echt inlossen. Maar dat is een persoonlijke mening.

De verborgen geschiedenis - Donna Tartt

Ik was geen fan. Ik hield niet van de pompeuze, omhooggevallen, arrogante hoofdpersonages. Ik was niet meegezogen in de intrige. Ik was blij dat het boek uit was.

Erg persoonlijke mening. Ik zou het met een korreltje zout nemen, want dit boek kreeg verder wel érg lovende commentaren.